Krótka historia Janowca

Kiedy ustępowało ostatnie zlodowacenie, pokrywające 11 tysięcy lat temu niemal cały kontynent Europy, przez teren, na którym obecnie znajduje się Janowiec, płynęła wielka, stara Wisła, której szerokie koryto opierało się o wapienne zbocza skarpy. Nie był to jeszcze teren atrakcyjny dla osadnictwa ludzi. Jednak po pewnym upływie czasu, kiedy Wisła zawężyła swe koryto, zostawiając bezpieczne połacie ziemi u podnóża skarpy, a klimat się ocieplił tereny te zasiedlały, bezpieczniej wypadałoby powiedzieć – odwiedzały, niewielkie skupiska naszych koczowniczych przodków. Archeologia prawej, kazimierskiej strony Wisły jest o wiele ciekawsza ze względu na żyzne lessowe ziemie, chętnie uprawiane przez typowo rolnicze plemiona. Stąd taka ilość wczesnośredniowiecznych grodzisk w tamtym rejonie.

Najstarsze źródła pisane dotyczące Janowca, a właściwie Serokomli, bo tak nazywała się ta miejscowość do czasu nadania praw miejskich w XVI wieku, pochodzą z XII wieku. Podobno już w 1120 roku stał tutaj drewniany, modrzewiowy kościółek, co świadczy o trwałym już w tym czasie osadnictwie tych terenów. Serokomla leżała na szlaku handlowym, a dogodność przeprawy przez Wisłę musiała przyciągać wielu podróżujących kupców, zaś obsługa przeprawy oraz wymiana towarów z nimi dawała zapewne utrzymanie wielu ówczesnym mieszkańcom. Bardziej pewne informacje mamy dopiero z XIV i XV wieku. Wtedy to wieś Serokomla jest w posiadaniu rodu Zaklików, który później w niewyjaśnionych okolicznościach przyjmuje nazwisko Janowscy. Siedzibę rodową mieli w sąsiadujących z Serokomlą Janowicach. Zastanawiające jest dlaczego siedziby nie założyli w Serokomli, w 1350 roku w został ufundowany przez biskupa krakowskiego Bodzantę murowany gotycki kościół, miejsce też było dogodne do założenia rodowego gniazda, ale Janowscy swoje praedium czyli folwark usytuowali w Janowicach. Być może posiadali w miejscu gdzie dziś stoi szesnastowieczny zamek jakąś niewielką budowlę obronną, ale jak dotychczas nie wykazały tego żadne odkrycia, ani źródłowe, ani archeologiczne.

Z rokiem 1491 kończy się przynależność Serokomli do rodu Janowskich. Katarzyna Janowska odstępuje: Janowice, Serokomlę i Mszadlę Piotrowi I Firlejowi herbu Lewart w zamian za część innej wsi oraz pewną sumę pieniędzy. Od tego wydarzenia na niemal sto lat te tereny będą w orbicie rodu Firlejów, a Janowiec przeżyje swój złoty okres rozkwitu.